Włosy zaczesane (zazwyczaj do tyłu), lekko nieśmiały uśmiech, przyjazne usposobienie - tak zapamiętałem Anię. Wizualnie oczywiście, bo wspomnień konkretnych jest znacznie więcej. Lobbowała mnie - młodego kudłatego człowieka znikąd - w kierunku ZHR, wskazywała palcem drużynowych, kiedym, jako to "dziecię pułku" pałętał się przy harcerskiej grupie pielgrzymkowej (na pielgrzymkę autor poszedł z "cywilną" grupą parafialną, potem często nielegalnie dezerterował "do harcerzów" - przyp.red.). W związku z ową - niewielką bo niewielką, ale jednak zażyłością - miałem przechlapane u jej brata Marcina :)

Ani nie ma jeszcze w fejsbukowym Kręgu, mam nadzieję, że jakieś dobre dusze jej przekażą. Dzisiejszą bohaterką jest - Druhny i druhowie - Anna Nowak Michalec. Z uśmiechem Mony Lisy.

PS. Aniu - analizując ostatnio mapę z Leszczyn zauważyłem, że oprócz dedykacji wpisałaś mi swój adres. Rzekomo w kontekście zdjęć pstrykanych przeze mnie ochoczo :D Człowiek był młody i głupi i tego dopisku nie otoczył odpowiednią troską i atencją - wybacz proszę!