Im dalej w przeszłość się nurzymy, tym więcej szczegółów odkopujemy. Marcin był "starym" harcerzem w nowopowstającym w "Jedenastce" zastępie "Sokoły", kiedy zaczynałem przygodę w ZHR. Zawsze sypał dziesiątkami wspomnień i anegdot, których mu zazdrościłem. Obozowe klimaty Śmiłowa (symbolicznie i jak bardziej odczuwalnie praktycznie) - rajdy w Szałasie, Bliżynie - było czego zazdrościć. Nie widziałem go od miliona lat - może będzie okazja wkrótce?

Jeśli chodzi o Marcina, no cóż, ciężko coś napisać, bo... niestety nie dysponuję tak niesamowitą pamięcią jak Rafał Żak.
Na pewno świetny kumpel, bardzo wesoły i... przewrażliwiony na punkcie swojej młodszej (wg niego wyjątkowo wkurzającej) siostry, która do harcerstwa wstąpiła dużo później niż on, ale szybko swoją osobowością zyskała popularność i rzeszę fanów, szczególnie wśród męskiej części grona harcerskiego. Jak on się śmiesznie denerwował, kiedy Ania pojawiała się w rozmowach kolegów z drużyny i nie tylko, a my mieliśmy z niego ubaw. Do tej pory się uśmiecham, jak to wspominam. :)

Sorry Marcin..., ale ktoś musiał coś napisać. Pozdrawiam serdecznie Ciebie i Twoją siostrę Anię. ;-)